Florida’daki Donanma Hava İstasyonu, Ft. Lauderdale’de, 5 Aralık 1945 Çarşamba günü planlanan bir dizi eğitim uçuşu sırasında, hava durumu tahminlerine rağmen beklenmeyen olaylar tüm planları alt üst etti.
Teğmen Charles Carroll Taylor liderliğindeki 19 numaralı uçuş, deneyimli bir savaş pilotu tarafından yönetilecek ve dört kursiyer tarafından kullanılacak olan Grumman TBM Avenger’lardan oluşuyordu.
Günün büyük bölümünde hava koşulları iyiydi; ancak akşam saatlerinde şiddetli rüzgar ve yağmur bekleniyordu. Tüm uçuşların fırtına öncesinde güvenli bir şekilde üsse dönmesi planlanmıştı. Uçuş, 13:45’te başlamış ve gün batımından önce üsse dönmesi planlanmıştı. Ancak, Flight 19’un kaybolduğu ve bir dizi genç adamın hayatını kaybettiği trajik bir olay yaşandı.
Flight 19, 14:10’da havalandı ve Hen ve Chicken Shoals bölgesinde bulunan bir enkaza bombalama saldırısı içeren uçuş planını gerçekleştiriyordu. Ancak, saat ilerledikçe, Taylor’ın liderliğindeki uçuşun konumunda belirsizlikler baş gösterdi.
Teğmen Robert Cox, Ft. Lauderdale’deki kıdemli bir uçuş eğitmeni olarak, Taylor’ın mesajlarındaki tutarsızlıkları ve iletişim sorunlarını yakından takip etti. Ancak, önerilere rağmen Taylor, kontrolü pusulası çalışan bir uçağa devretmedi. Saat 17:50’de uçaktan gelen radyo sinyalleri, Daytona Beach’in yaklaşık 120 mil doğusunda, Atlantik Okyanusu üzerinde olduklarını doğruladı. Ancak saat 18:00’den sonra, Taylor’ın söylediği gibi doğuya dönmeye devam ettiler ve bu karar trajik bir sona yol açtı.
Mariner PBM-5 kurtarma Uçağı
Donanma, kayıp filoyu aramak üzere arama uçaklarını harekete geçirdi. Filonun durumu hakkında bilgi alındıktan sonra, Florida’daki NAS Banana River’dan (şimdiki Patrick Hava Kuvvetleri Üssü) kurtarma ekipmanı taşıyan iki Mariner PBM-5 uçağı gönderildi.
Kalkıştan kısa bir süreden sonra (yaklaşık 19:27’de), PBM’lerden biri (Trainer 49), kuleye telsizle Flight 19’un varsayılan son konumuna yaklaştıklarını bildirdi. Kurtarma uçağının mürettebatı 13 kişiydi, ancak onlardan da bir daha haber alınamadı. Bu kayıpla ilgili birçok teori bulunmaktadır. S.S. Gaines Mills, akşam 19:50’de New Smyrna sahili açıklarında denizde bir patlama ve “düşen uçak gibi” görünen bir şeyin olduğunu rapor etti. Bu gemi aynı zamanda yaygın bir petrol tabakası gözlemlemiş ve kazazedeleri arama çalışmaları başarısızlık ile sonuçlanmıştı. maalesef Mariner ve 13 mürettebatından geriye kalanlar hiçbir zaman bulunamadı.
Teğmen Charles Taylor’ın Durumu ve Sonuç
Teğmen Charles Taylor, 5 Aralık günü öğleden sonra bir takım tuhaflıkların merkezinde yer aldı. Uçağının konumu beklenmedik bir şekilde Flight 19’un gerçek konumundan 200 mil güneybatıya kaydı. Bu hata, Taylor’ın gerçek konumu yanlış anlamasına ve trajik olaylara yol açmasına sebep oldu. Taylor, hayatta kalan son birkaç saat boyunca Flight 19’un Meksika Körfezi üzerinde olduklarına inanmış olsa dahi, aslında Atlantik üzerindeydiler.
Kurul Raporu, Taylor’ın o gün NAS Ft. Lauderdale’a geç geldiğini ve Nöbetçi Subayı Teğmen Arthur Curtis’i görmeye gittiğini belirtti. Taylor’ın muafiyet talebi reddedilmiş ve geç gelişi, Flight 19 ‘un kalkışının gecikmesine yol açmıştı. aslında Taylor bu uçuşa hazırlıklı değildi. Avenger uçaklarında saat bulunmuyordu ve pilotlardan kendi saatlerini kullanmaları gerekiyordu. Ancak Taylor’ın diğer uçaklara rotada ne kadar süredir uçtuklarını sorması, saatinin olmadığını düşündürmüştür.
İlk rapora göre, Taylor’ın uçuş sırasında “zihinsel sapma” yaşadığı sonucuna varıldı. Ancak Taylor’ın annesi Katherine, oğlunun suçlanmasının haksız ve mantıksız olduğunu iddia ederek bu bulguyu değiştirmek için bir kampanya başlattı. 1947’de ABD Donanması, Taylor’ı temize çıkardı ve 19 sefer sayılı uçağın resmi kayıp nedenini “bilinmeyen” olarak değiştirdi. Flight 19, Bermuda Şeytan Üçgeni mitolojisinin bir parçası haline geldi ve çeşitli iddialarla ilişkilendirildi.
referans alınan kaynak